k3 sopot slam #4

[13] a po poznaniu, w niedzielę wieczór, wydarzył się k3 sopot slam – kolejny, czwarty już, kurczę jak ten czas leci, odcinek. gwoli przypomnienia: k3 sopot slam to takie wcale nie małe, cykliczne przedsięwzięcie z sortu kulturalnych, które sobie co jakiś czas wespół z kolegami i koleżanką z k3 hucznie wyprawiamy. polega to na tym, że się bierze kilku poetów, muzyka jakiego, najchętniej – że uproszczę – scenicznego zwierza i pojeba, i na tytułowy slam przy pomocy środków promocyjnych przyciąga jak największą liczbę slamerów. i rzecz w ten sposób przebiega, że najpierw słuchamy poezji – słuchamy uważnie i nie przeszkadzamy. następnie przychodzi muzyk i szaloną rozpoczyna zabawę (publiczność bardzo się cieszy). wreszcie po muzyku na scenę wychodzą slamerzy i mówią, co mówić mają

i o co chodzi tym razem: tym razem chodzi na przykład o to, że pierwszy raz od początku trwania k3 sopot slamu zjawiło się wszystkich pięciu poetów (a pięciu, bo tak sobie wymyśliliśmy, że pięć to jest akurat tyle, żeby nie było za mało); czy na przykład o to, że przyszła telewizja, że zrobiła całkiem obszerny raport i później ów raport wyemitowała w telewizorze; czy na przykład o to, że mimo nie dość głośnej akcji marketingowej i raczej pokaźnej ceny za wejście, że mimo tego i mimo imprez konkurencyjnych przybyło na slam prawie sto czterdzieści osób i ja nie widziałem, żeby któraś wychodziła niezadowolona

zdjęcia z imprezy tutaj i tutaj