notatka z podróży, cz. 1

[19] wyszła zosia na moment, do szpitala pojechała zaszczepić się na okoliczność tego czy owego. za kilka dni poleci do tropikalnego peru, a tam jak wiadomo bóg wie co dymem kręci, więc szczepi się zosia na wszelki ewentualny. ja tymczasem dzień wcześniej dam nura do równie tropikalnego polandu, i to, drodzy państwo, dopiero będzie wyzwanie: powiedzieć pa, zosiu i nie zobaczyć się przez kolejnych czterdzieści dni. proszę sobie wystawić: czterdzieści piekielnych dni. ja oczywiście mam świadomość, że istnieją w świecie rzeczy straszniejsze, bardziej bolesne, jak choćby czterdziesty pierwszy dzień rozłąki z zosią, i że w związku z tym mój ból jest być może trochę na wyrost, trochę bez sensu; w niczym jednak nie zmienia to sytuacji: skowronki smutku jęły wiercić dziurę w duszy mej i jest mi z tym raczej nieszczególnie