function

[23] dwa dni temu poszedłem na koncert zespołu function, gdzie na chwilę wcieliłem się w postać wodza apaczów, który wykonuje szamańskie tańce pomiędzy głowami współplemieńców, rozsianymi na podłodze kawiarni „delfin” w gdańsku-oliwie. taniec miał charakter wyobrażeniowy, acz niezwykle był przy tym realny, na tyle realny, że na moment zadumałem się nad własną kondycją psychiczną i gdy wróciłem do domu czym prędzej zażyłem magnez. magnez jest dobry na wszystko. z kolei kilka dni wcześniej wdrapałem się na wyżyny mistycznej epistemologii wsłuchując się w precious depechów z ich nowej płyty playing the angel. ja fanem depechów jestem raczej umiarkowanym, choć na przykład i feel you uważam za numer epokowy i w wywoływaniu obrazów wyobrażonych skuteczniejszy niż usta angeliny jolie. z innej półki: po głowie szwendają mi się także counting crowsi. counting crowsów słuchaliśmy w strasburgu. zosia lubi, ja też polubiłem, i nie wiem, czy to efekt muzyki, czy może efekt zosi. i do tego, proszę sobie wyobrazić – creed. czy ktoś jeszcze pamięta ten zespół? ja akurat pamiętam, pamiętam doskonale teledysk do what’s this life for i jeszcze lepiej refren w my own prison. i oczywiście beirut. ach, panie boże, z całego wszystkiego beirut kopie tę moją emocjonalną dupę chyba najmocniej. na domiar złego za kilka godzin wybieram się na reggae festiwal do ostródy. jeszcze nie wiem, po co. liczę, że się dowiem, jak dotrę